Tumgik
expresionismos · 2 years
Text
Tumblr media
Όταν σε λέω γλύκα μου , μην ξεχνάς τι ξυλάγγουρο είσαι
53 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
Να μην ξέρω πια τι κάνεις
286 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
189 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
Ευά Παπαδάκης // Αχινός
11 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
150 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
333 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
135 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
166 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
188 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
34 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
2K notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
348 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Photo
Tumblr media
371 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Photo
Tumblr media
-Το δικό σου όνειρο;
-Για απόψε, είσαι εσύ…
Φτηνά Τσιγάρα
2K notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
2K notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Tumblr media
394 notes · View notes
expresionismos · 3 years
Text
Αχινός
τα ποτήρια στο τραπέζι απόψε
 μου θυμίζουν στόματα ανοιχτά
 εμείς με τις γλώσσες έξω κάπου στην εξοχή
 τον μήνα απρίλη γιορτάζουμε δεύτερη φορά
 γεννηθήκαμε κι οι δύο Σεπτέμβρη 
έλα και τώρα δίπλα-μου 
σήκω κάτσε
 πάντα έτσι με είχες υπάκουο σαν κουτάβι
 μάτια που στον ουρανό τα σύννεφα μοιάζαν με τα αφράτα δικά-σου
 μην κάνεις έτσι
 αυτό που συμβαίνει τώρα σε μας
 έχει συμβεί σε πολύ κόσμο
 πριν από εμάς ήταν εδώ κι άλλοι
 με μελιά μαλλιά
 μέλι στα χείλη μέλισσες 
 μη με κοιτάς σαν ξένο
 κι ας είναι τα μάτια μου
 άδεια
 δε μπορώ να σε θυμηθώ γυμνή
 ξεχνώ τη σκιά που κάνει ο λαιμός στους ώμους  σου
 σταμάτα για λίγο να μιλάς κι άκουσε με
 άκου σου λέω
 πως ακόμα είναι φυσιολογικό
 φυσικά και τελειώνει
 όπως ξεκίνησε απότομα
 ακαριαία
 δε σε σκοτώνω
 ας μοιάζει με βία όλο αυτό
 όλο αυτό εδώ φτάνει
 σταματά
 σταμάτα σε παρακαλώ
 αν δε φτάνει που είμαι εδώ τώρα το χάδι-σου φουλάρι αρκούσε
 πως το φεγγάρι που έσφιγγες στο χέρι-σου ζεστό
 με τράβηξες στη λίμνη
 το φως γδυνόταν
 πονάει που τα μάτια-σου άδειασαν
 δε βλέπω τίποτα πια μέσα
 οικείο
 ανήκουν πλέον αλλού ή πουθενά
 το αίμα των ερωτευμένων όλων
 ωκεανός δέλτα του τίποτα
 στην παραλία όπου πάτησες αχινό και φώναξες αχ
 νόμιζα ήταν η πρώτη φορά που πόνεσα στ’ αλήθεια
 με κοιτάς πάλι ζητώτας βοήθεια
 λάβαμε υποτροφία
 καμιά φορά δίνεται εκεί που ο χάρτης διπλώνει
 πολικό ψύχος η σιωπή-σου
 καίνε τα χείλη-μου όπως κάναμε έρωτα και ξεραίνονταν
 εγκεφαλοπάθεια μόνο τώρα με θερίζει
 μίλα|πες κάτι
 τι περνά το μυαλό-σου
 η καρδιά-σου
 δικά-μου είχες πει
 τα φυτά στο μπαλκόνι
 κι ας είχαν μείνει από τους προηγούμενους ένοικους
 εξώστης και σκηνή η πόλη
 εγκαταλελειμμένη η εκκλησία
 φτύναμε το σταυρό στην ταράτσα
 ξελευτερία και τα σκατά απ’τα πουλιά
 δέκα δευτερόλεπτα κράτησαν οι πυροβολισμοί
 η ηχώ-σου στο αυτί-μου δέκα χρόνια μετά
 θηρίο η αγάπη
 σε αγαπάω που με αγαπάς
 αγαπώ που αγαπάς
 που σε αγαπάω
 κι αγαπάς που σε αγαπώ αγαπώντας σε
 αγαπιόμαστε αγαπημένα
 κι ως αγαπημένες
 αγαπιέται η πλάση όλοι
///Ευά Παπαδάκης///
11 notes · View notes