Gelecektim ama daha kötü bir hatıram olsun istemedim.

Cahit Zarifoğlu

Gülüşüm dünyayı cennete dönüştürebilir öfkem de dünyalarını cehenneme

Özlüyorum seni bu ara, merak ediyorum, hiç mi gelmiyorum aklına?

Bana nefes alan hiçbir şeyi sevme hakkı vermediler

İncir Reçeli

bir kadının güzel gözükebilmesi için süslenmesi değil mutlu olması gerekir

Seni bu şehirde bırakmalıyım. Seni ardında bırakıp seninle vedalaşmalıyım. Yapamıyorum...

Özledim gel artık

Seni düşününce kalbim acıyor. O güzel gözlerin sahibi bana bunu nasıl yaptı beni bu kadar nasıl üzdü diyorum kendi kendime. Gözlerin benim için her şeyden önemliydi. İlk zamanlar bakamadım bir daha gözlerine sonra tam cesaretimi topladım bakıyordum, tekrar gözlerinde kayboluyorum ta ki o gözlerin artık bir başkasına baktığını öğrenene kadar. Benim evim sandığım gözler beni bir cehennem ateşinin içine atti

Bir amaca bağlanmayan ruh yolunu kaybeder

çünkü heryerde olmak hiç bir yerde olmamaktır

Rüzgar kokunu getirse oturup saatlerce Ağlarım

Ama dönmemeye yemin ettim.

Özledim gel artık. Sensiz geçmesin bir günüm daha. Gözlerine bakayım o güzel gozlerine dudaklarıni özledim kokunu iliklerime kadar özledim. Gel artık. Ansızın çık gel. Benim kapım sana her zaman açık

Ve hatırlanan hiçbir yara iyileşmez. Unutan iyileşir.

ayrılık da sevdaya dahil, acı da. sevip kavuşamamak, daha dün yanında nefes alırken şimdi çok uzaklarda olması da sevdaya dahil. insan mutluluğunun kıymetini bilemez acizdir ama acı bıçak gibi saplanır, o bıçak çıksa bile yara kolay kapanmaz. kapansa dahi bir iz bırakır kendini hatırlatmak için.

ayrılık da sevdaya dahil, acı da. sevip kavuşamamak, daha dün yanında nefes alırken şimdi çok uzaklarda olması da sevdaya dahil. insan mutluluğunun kıymetini bilemez acizdir ama acı bıçak gibi saplanır, o bıçak çıksa bile yara kolay kapanmaz. kapansa dahi bir iz bırakır kendini hatırlatmak için.

Neyi reva görüyorum kendime?

Neyi kabullenemiyorum, neyi bitiremiyorum içimde?

Neyin acısını çekiyorum, neyi düşünüyorum?

Dayanamıyorum ama neye?

Salmak istiyorum kendimi özgürce bırakmak.

Anlamak istiyorum, kendimi anlamak, barışmak... Gözyaşlarım dursun istiyorum. Kalbim rahat rahat atsın her kalp atışımda iğneler batmasın.

Bulayım istiyorum. Kendimi, amacımı, sevgimi, yolumu...

Bu yolda heba olmaktan, boşu boşuna yaşamaktan, pişman olmaktan korkuyorum.

Ama çok başka şeyler de var korktuğum.

Korkuyorum, çok korkuyorum.

Babam kanayan yaramken kahramanım olmaya başlayan adam . Beni buna pişman etme olur mu? Sana inanıp güvenmeye çok ihtiyacım var

"Seni göreceğim günü özlüyorum."

Belki de yillar sonra sana yazmadigim için pişman olacağım pişman olmamak için yazıyorum. Bizim için bir umut varsa bile yok etmemek için araya kimseyi sokmadan. Sen gittikten sonra çok şey oldu çok kişi çok şey söyledi çok şey yaptı. Ben değiştim sandım bri ara senden vazgeçebilirim sandim vazgecemedim. Sana verdiğim sözü hiç unutmadım, seni unutmayacağım gibi. Sadece yazmak istedim söylemek istedim cevap vermeyebilirsin istersen engelleyedebilirsin utanarak yazıyorum bunları artık senij için önemsiz biri oldugumun farkindayim ilk defa önemsiz oldugumu bildigim birine yazıyorum sende beni anla