#No_463'
Text
karamsar biri olduğumdan değil, yazmayı çok sevdiğimden. insan bazen en sevdiği şeyi yapabilmek için kendi cehenneminden geçmek zorunda kalabiliyor.
349 notes
·
View notes
Text
"dokunsam ağlayacak gibisin."
"dokunsan ağlayacağım."
268 notes
·
View notes
Text
"On dokuz yaşındaydım. Şımarık büyümüştüm." Güldü, başımı kaldırıp ona baktım. Gözleri yatağının ucundaki bir boşluğu izliyordu. "Yanlış anlama, kimseye zararım yoktu ama hiçbir şey de umrumda değildi. Kendi hâlimde bir gençtim işte. Okumakla yazmakla işim olmazdı. Kısacası, serserinin tekiydim."
Aklında canlandırdıkları yüzüne küçük tebessümler çiziyordu, bense tepkisizdim. Hâlâ anlattıklarının içerisinde annemi arıyordum.
"Bir gün yolda yürüyorum, eve dönüyorum. Bahar aylarındayız, hava çok güzel. Saat beş ya da altı. Her zaman önünden geçtiğim sıradan bir durağın önünden geçeceğim." Durup nefeslendi. "Durağın önünden geçerken onu gördüm, anneni. Üzerinde açık mavi bir elbise, saçları senin saçlarınla aynı renk, açık bırakıp mavi bir bandana takmış. Durakta oturuyor, yanında mavi çantası, elinde bir kitap, gözlerini o kitaptan hiç ayırmıyor."
Tebessümü silinmedi ama çenesi kasıldı.
"Ve ağlıyor. İç çeke çeke ağlıyor hem de, onu öyle görünce etrafıma bakındım önce. Kimse yoktu. Korkmuştum. Ne tepki vereceğimi de bilemedim. Böyle birkaç dakika bekledim, kitabın diğer sayfasına geçti. Yanına gidip gitmemekte kararsızdım. Nihayet birkaç dakika daha bekledikten sonra yavaş yavaş yanına yaklaştım fakat yine bir şey diyemedim. Orada öylece durup beni fark etmesini bekledim."
"Fark etti mi?"
Bana bakıp güldü.
"Sence?"
Sorduğum sorunun ne kadar absürt olduğunu idrak edince ben de güldüm. Önüne döndü ve anlatmaya devam etti.
"Bir süre bekledikten sonra başını kaldırıp bana baktı. Gözleri ağlamaktan kızarmış, üstelik hâlâ ağlamaya devam ediyor ve her şeye rağmen çok güzel."
Sesindeki heyecan bir an için ruhuma dokundu, hâlâ ondan bahsederken heyecanlanacak kadar çok seviyordu annemi. Belki de Aziz Bey'in hayatı boyunca en iyi yapabildiği şey annemi sevmekti.
"Onu görünce donakaldım bir an, bütün serseriliğimi unutup 'Hanımefendi,' dedim. 'İyi misiniz? Neden ağlıyorsunuz?' Tanıdıklardan biri beni öyle görse bir ömür dalga geçerdi." Gülerek başını iki yana salladı. "Annen hiçbir şey demedi, biliyor musun? Gördüğüm en değişik kadındı. Bu dediğim onu gördüğüm ilk an ve onu gördüğüm son an için de geçerli."
Meraklanmıştım, yine de bir şey sormak yerine devam etmesini bekledim.
"Elindeki kitabın son sayfasındaymış, kitabı kapatıp bana uzattı, aldım."
Susunca kaşlarım çatıldı.
"Sonra?"
"Çantasını alıp gitti."
Gülerek, "Ne?" diye sordum. Bunu beklemiyordum.
Dudaklarını sarkıtıp omuz silkti.
"Benim de hayatım boyunca tek bir roman bile okumuşluğum yok. Hiçbir şey anlamadım, kitabı da alıp eve gittim."
"Okudun mu?"
Güldü, "Hayır." diye yanıtladı. "Ertesi gün kitabı alıp aynı saatlerde o durağa gittim, anneni göremedim. Belki gelir diye oturup bekledim. Bir dakika, iki dakika, üç, dört, beş derken canım sıkıldı. Kitabı alıp arka kapağına baktım, sayfalarını karıştırdım. Sonra kitabın ilk sayfasını okurken buldum kendimi. Akşama kadar orada öylece kitaba daldım, bitiremedim tabii. Hava kararınca kalkıp eve gittim. Ertesi gün yine gittim, yine ve yine. Kitabın son sayfalarını okurken o durakta ben de ağladım."
Son cümleyi söylerken sesi titredi, neredeyse ağlayacaktı. Gülümsedim.
"O gün mü geldi annem?"
"Hayır. Ama artık bunu neden yaptığını anlamıştım. Soruma kendi yöntemleriyle cevap vermişti. Kitap bitti ama ben pes etmedim. Her gün gittim oraya, her gün orada onu bekledim. Tam bir ayın sonunda yeniden gördüm onu. Bu sefer üzerindeki sarı elbise ve saçlarındaki sarı bandanasıyla. Çanta aynı çanta, elinde farklı bir kitap."
132 notes
·
View notes
Text
"hayatının hiçbir noktasında güvenmeyi denemedin, değil mi?"
"güvenmek mi?" sarkastik bir tavırla güldü. "kendimden başkasına sırtımı yaslayamazdım."
104 notes
·
View notes
Text
üzerine yıkılır, insan "evimdi" der yine sever.
108 notes
·
View notes
Text
onun sahte oluşundan daha acı olan şey de buydu; benim gerçek oluşum.
98 notes
·
View notes
Text
"çok mutluydu, biz de kendisine bunu neden yaptığını anlamadık."
"anlamadığınız için yapmış olabilir."
80 notes
·
View notes
Text
"O kadının durumuna benzedi."
"Hangi kadının?"
"Ağlayan bir kadın. Birine bakıyor ve ağlayışı bir anda şiddetleniyor."
"Neden?"
Dudaklarını sarkıttı adam.
"Ağlarken 'bana bu kadar ilgili davranma' diyor."
"Sevildiği için mi ağlıyor? Ama neden?"
"Ve ekliyor;" diye açıkladı. "Çünkü sen beni bu kadar sevince ben kendimi daha da yalnız hissediyorum."
"Bir kez daha yineliyorum." dedi yüzüne ayak basan belli belirsiz bir tebessümle. "Neden?"
Adam gülümsemeden edemedi. Fakat bu tebessüm birkaç saniye sürdü. Zira hüzün hemen kilit vurmuştu gülümseyişine.
"Sanırım, o kadının tüm bunları akıl hastanesi odasında bir boşluğa bakarak söylemesinden dolayı."
252 notes
·
View notes
Text
yapmak istediklerim ve yapmamı istedikleri arasında bir yer burası. avuçlarımda biriken doğrularımla devasa bir yanlışın üzerinde yürüyorum.
87 notes
·
View notes
Text
"çok düşünüyorsun."
"farkındayım."
"kafana taktığın şeyler düşündüğün kadar önemli değil, bunun da farkında mısın?"
başını iki yana sallayarak gülümsedi, uzakları izlerken oldukça mutsuz görünüyordu.
"kafama değil," dedi, acıyla iç çekti. "kalbime takıldı."
146 notes
·
View notes
Text
"Her zaman böyle yaptılar. Hep ihtiyaç duyduklarında var oldum."
"Ve sen de onlar sana, sevgine ve fikirlerine her ihtiyaç duyduklarında sevildiğini sandın. Bunu defalarca kez yaşamış olduğunu bile bile."
Kahkaha attım. Neredeyse ağlayacaktım.
"Yemin ederim öyle sandım."
359 notes
·
View notes
Text
ve bence kimse can verirken katiline çiçek uzatmamalı.
katili babası olsa bile.
81 notes
·
View notes
Last Seen Blogs
ranger52silverbrooke
ranger 52
autozer0
Rae/Yuki
tight4l
Tight4L
hey-hey-j
wait, grandma got eaten?
c2cmedia-blog
Coast 2 Coast