Karanlık etrafı sardığında içimde ukte kalmış her şey bir bir gün yüzüne çıkıyor. Gecenin köründe içim kan ağlıyor . Gözyaşları istiyorum, ağlamak istiyorum. Mümkün değil. Ağlamak haram sanki , gözyaşları yasak gibi. İçim yanıyor, parçalanıyor, kanıyor ancak gözümde yaş yok . İçimi dökebileceğim , yapacağım hiçbir şey yok. Yangının ortasında sabahı bekliyorum , sabaha çıkacağım ama ağır yaralı olacağım. Biliyorum.

Ff

Bugün bunu gördüm araba bile ff istiyor hadi vereyim bari ama takip etmicekseniz istemeyin boşuna rahatsız etmeyelim insanları

@yasanamayanhayalerr @kaosgibiyimm @yaralarvemanzaralar @kimbuogii @my-lov3 @pappatyazar @yorulankalps @benyalnizay @elysqnn @brownilikekim @yikikbeyza @parcalar @sonduraginbenimevimolsun @mutessir @cucela @sadecetilki @sahafbey @ardaturanlasmisbera @lotuscicegi-q @enayiligibirakmisnil @eskidihayaller @oreoloji @ormandakaybolanruh @cokmusumbe @amaaaanbee @w4therapy @birtutamavii @berkemiyim @gamzecukuru @grkmmm @vardir1sebebi @vedasizayrilmisbirisi @vibinnnone @rosaaqueenn @kuy-tukose @mor-gabriel @1milayk @yildizlararasiotostopcu @mavitizim @uyumakonusalimm @birumutsuzunnefesi @bimmer-f1 @ddsbirgetto @savastnr @baliksam @ketcaapliibaklava @ruhunmezari @ruhumbipolar @rapdinliyorumbebekk @muzeyyeen

Ff

Aklıma gelenler bunlar Canım. :)

@onlylovee @birumutsuzunnefesi @gecedehuzur @fleurdelavinia @iyigecelerdeniz @kanayanokyanus @muzeyyeen @7zeno @leeyll @bosverdiim @bosverdiim1 @soguk-ruh @nesrinim @kalpsiziz @kullerindendogan @kamtarir @sokaklarevim @uyumakonusalimm @soyleyemedim @kaybediyom @ozgurkedi @katranlar @her-sey-guzel-olacakk @nyctophilia-35 @cirkinkadininutopyasi @umutbittigezegeniyakin

Ff

@bugecekalgitme @bitmemeliydik @sevilmeyenbirii @siyahveizmarit @maviyenot @karamyy @kalbimdeki-morg @kamtarir @elaozer @hissizbeden @birumutsuzunnefesi

Şimdilik hesaplarını beğendiklerim ve aklımda kalanlar bunlar anonim, hatırladıkça veyahut önüme düştükçe ekleyeceğim.

@birumutsuzunnefesi

@koridorr

Acayip uyumlu değiller mi yaşlarını bilmesem de.

ay ship görmeyeli ne cok olmuss

Unutulmuş bir eşyayım. Üstü tozlanmış, bir köşede bekliyorum. Birileri için en önemli anlarda yanlarına alınmış sonra da bırakılan bir eşya. Yakınlık yok , sevgi yok , dürüstlük yok . Hiçbir duygu yok . Sadece kullanılmışlık hissi var , daha fazlası değil . Her an kırılabilir bir eşya , çoğu yerinde büyük çatlaklar var . Bazı çatlaklar açık , bazı çatlaklar bantlarla kapatılmaya çalışılmış . Pek de çirkin olmuş . Zoraki gülümsemelerin yer edindiği dudaklarım kıvrım yeteneğini kaybediyor . Kalbim katran karası , yaşama sevincim ölü . Niye varım diyorum kendi kendime . Gerçekten niye varım ? Kırılmak ve kırmak için mi ? Ölü mü beklemek için mi ? Niçin ? Hissedemiyorum artık. Ruhumu her gün biraz daha kaybediyorum. Kendimi affetmeyeceğim , kimseyi affetmeyeceğim . Sonra öleceğim.

Her evin ışıklarının altında , kapının ardında saklı ölü bir ruh bulunur. Yediği yemek , içtiği su , dolaştığı odalar , uyuduğu yatak nefesini keser , zindandaymış gibi hissettirir. Yük hisseder , ölüm ister. Bela diye adlandırır kendini, varlığını yok sayar. Zaman kavramını bilmez , saniyeleri sayar , itilmeye boyun eğer. Gitse gidecek yeri , kalsa kalacak yeri yok. Bir çıkmaza girmiş , evini mezar bilmiş.

Dört duvara sığdırmaya çalıştığım çığlıklarım , aynalardan sakındığım kırık gülüşlerim var. Göz göze gelmekten korktuğum küçük bir kız çocuğu , enkaza hapsedilen ruhum var . Sabaha çıkmamak için dua eden yaşayan bir ölü var . Görmediğiniz yıktığınız beden var yanı başınızda, kabullenmediğiniz vicdansızlığınız var yanımda yoldaşım olan.

Günden güne bir çöküş yaşıyorum. Terk edilmiş bir evin hâlini almaya başlıyorum. Bir şeyler çok yoruyor beni , ne olduğunu bilmiyorum. Yıkıldı yıkılacak bir evden , enkaza döneceğim biliyorum. Fazla düşünmenin sonuçları bunlar , biraz kaybetmenin hırsı var . Bildiğim bir şeyler var ama bilmediklerim daha fazla . Enkazlar toplanır , bir köşeye atılır . Öyle olacağım biliyorum .

Kaybolmuşum , öyle sanıyorum . İçimi alev alev korku kaplamış , arıyorum birilerini , tanıdık yüzleri kimse yok . Yardım istiyorum yabancı suretlerden ama sağırlar , körler . Gözlerimde birikmiş yaşlar, ellerim titriyor . Bir vakit sonra anlıyorum ben öylece bırakılmışım bu sokağa. Yabancı bir yerde terk edilmişim . Veda edememişim kimseye . Yüzümde o an hissediyorum derin bir izi , gözlerimde bir şeyler var biliyorum . Hayalkırıklığı. Koca bir hayalkırıklığı. Ellerim kirleniyor , yüzüm pislik içinde kalıyor . Üzerimde bulunan kıyafetler parçalanıyor . Kendime bile yabancı oluyorum . Geçiyorum bir ara sokağa çöküyorum öylece , ne ağlayabiliyorum ne de bir tepki verebiliyorum . Derin bir kırık hissediyorum bağrımda . Gıkım çıkmıyor. İşte ben hayatımda böyle bir yerdeyim . Herkes tanıdık ama yabancı gibi . Birileri var ama kimse yok gibi. Mühim değil sonuçta birileri yalnız olmak , itilmek ve unutulmak zorunda. Birileri bu rolde olmalı. Birileri bu rolü oynamalı.

Bir ağırlık var üzerimde , gözlerim doluyor , nefesim tıkanıyor , son saatler sanki . Biraz hüzün , biraz öfke karışmış . Durulmayan , hep dalgalarla sertçe karaya vuran deniz gibiyim .

" İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı ."

Sabahattin Ali

Ruhlar vardır , kendinden uzakta ; bedenler vardır , ruhtan uzakta. Gözler vardır , sevgiyle açılıp kapanır ; gözler vardır , gözyaşı ile açılıp kapanır . Dudaklar kıvrılır , gülme sebebi ile ; dudaklar kıvrılır , ağlama sebebi ile. Hep ikinci seçenekte dolandım , birinci seçenekte dolanmam kısa sürdü. Ruhum , köşede ağlarken bedenim rol kesiyor. Ruhum , ölürken bedenim yaşıyor. Ben bin kez ölürken , bin kez gülenim. Acıma gülen , acısına gülen aciz bir varlığım.

Ağır şeyler yaşar acısını olmayacak şeylerden çıkarırım . Gözyaşım olacak yerde değilde en olmayacak yerde akar , çığlığımı duyulacak yerde değil de duyulmayacak yerde gökyüzüne bırakırım. Anı anda yaşayamayan , ne yaşadığını bile bilmeyen ruhu olmayan boş bir bedenim .

Sessizliğin içinde ki gürültünün kaynağı, sessizliği seçmiş bir topluluğa ait. Hiçbir şey anlatamayacak, anlayamayacak kadar yorgun olan topluluk her şeyi anlatma çabası içerisinde . Birkaç sözcük , binlerce sessizliğin içinden gelen feryatlar aslında. Herkesin tek derdi biraz gülmek , biraz anlaşılmak , biraz yaşamak , biraz yaşadığını hissetmek... Düşünceler , istekler ve acılar fazla , umutsuzluk diz boyu. Bugünün saniyeler sonrası yük , saniyeler sonrası korku .

Tanımlayamıyorum kendimi , iyice kaybettim benliğimi. Kimim , neyim , amacım ne , neden yaşıyorum? Hiç bilmiyorum. Gözlerimi her açtığımda kendimle değilim , başka bir ruhu taşıyor , başka bir düşüncenin esiri olarak güne başlıyorum. Ne yaptığımı bilmiyorum , bilmek gibi bir amacım da yok sanki. Öyle habersizim ki kendimden , öyle unutmuşum ki kendimi ya başkaları için koşuyorum ya da başkalarının arkasında kalıyorum. Öyle uzağım ki kendimden adım bile kalmamış bende. Haberim yok kendimden , şimdi ölecek gibi olsam da hissetmem , bilmem. Ben kendime yabancı bir tanıdığım . Kendime uzağım , kendimden çok uzaktayım.