Çok baş başa kaldın kendinle, düşünüp durdun öylece. Ne geçti eline? Sebepsiz yere, ağladın öylece. Kimse kanayan yaranı görmüyor ki, ne bu çabalaman, desene? Senden kime ne? Ne zaman önemli oldun sen, söylesene? diye düşünüyorsun yine değil mi? Hadi desene! Çok daha değerlisin kendi içinde ama bilemiyorsun ki bi yerde, durup kalıyorsun öylece, gerçek şu ki sen “ben kusursuzum bak beni görsene” desen de. Görmek istemeyen seni üzüp ağlatır yine, hak etmeyeni sevmemeyi öğrensene. Yeter ağladığım artık, desene. Yağmur damlası değilsin sen öylece, akıp gidip yok olucak ölümüne.